เรื่องเล่า ของหลวงพ่อลมูล
บทสนทนาตามที่รับฟังมาจากพระอาจารย์ลมูล วัดดอน สามโคก (26ต.ค.61) พระวิปัสนาจารย์เเห่งเมืองสามโคก
อาจมีตกหล่นจากการจำจากการฟังแล้วนำมาเขียนแบบพอสังเขป. ผิดพลาดด้วยการใดๆ ผมน้อมรับเพียงผู้เดียวนะครับ
ย้อนไปสมัยก่อนเราจำได้ราวบ่ายสองโมงเย็น เค้าจะมีสวดมนต์กันที่วัดเปิ้ง เราเอาดอกไม้ธูปเทียนใส่พานถวายหลวงพ่อหอม บอกผมมาขอกรรมฐาน ท่านนิ่งอยู่พักนึง ท่านว่าคุณจะไม่สวดมนต์ ครับผมขอกรรมฐาน ท่านว่าเอาจริงก็เอา.
หลวงพ่อหอมท่านเป็นศิษย์หลวงพ่อจ่าง วัดไผ่ล้อม หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก เรารับมาก็ตั้งใจจะเอาให้ได้ ตกบ่ายเราขึ้นกุฎี สี่โมงครึ่งลงมากวาดวัด จนคนบอกเราขี้เกียจทำงาน ฉันท์แล้วนอน แต่เราไม่ได้นอน โชคดีเราฝึกสมัยไม่มีตำแหน่งใดๆ สมัยนี้คงฝึกไม่ได้ ภาระทางสงฆ์มันมาก โลกหมุนไปไกล เรานี่ไม่ใช้มือถือ ไม่ดูโทรทัศน์ ไม่เอาๆ
พระบวชในโบสถ์มาเซลฟี่ มาไลท์สด มันไม่ถูกการะเทศะ บวชๆไลน์เด้งดึ๋งๆๆในโบสถ์ สมัยก่อนไม่มี แล้วในประเพณีอันดีงามแม้ในสมัยนี้ก็ต้องดูให้เหมาะแก่กาล สมภารอุปัชฌาย์มีอำนาจเต็มต้องทำเป็นแบบอย่างให้ญาติโยมด. ูพระเณรตามหรือดูแลในปกครองไม่นอกลู่นอกทาง
สมัยก่อนเราฝึกภาวนาพุทโธ. จนเห็นดวงแก้วใส (มาเองไม่ใช่นึกเอานะ) เล็กเท่าหัวเเม่มือต้องแพ่งให้ขยายเท่าห้องย่อเท่าปลายเข็มให้ได้ ฝึกเป็นเดือนจนชำนาญตรงนี้ ถัดมาเเพ่งตามระยะจนถึงสามร้อยเมตรลืมตาหลับตาเห็นดวงแก้วย่อขยายได้เป็นวสี หัดอยู่เป็นเดือนๆ
ถัดมาเอาผ้าขาวมาขึงตรงหน้ากว้างเมตรยาวเมตร นั่งห่างๆแพ่งดวงแก้วบนผ้าดวงเดียวหลายดวงฝึกให้รวมกันสว่างโล่แม้ในห้องมืดๆ ย่อไปขยายไปจนชำนาญ.ฝึกอยู่นานกว่าจะทำได้
ระหว่างนี้เราหัดเพ่งเทียนกสิณยู่เดือนกว่า เราทำไม่ได้เพ่งไปพอหลับตาก็ไม่เห็นย่อขยายอะไรไม่ได้ เราชินพุทโธแล้วเลยล้มเลิก มาหัดเข้าสู่การฝึกถอดจิต....
เราฝึกสมถะจนสมบูรณ์แล้วชำนาญในฌานแล้วแต่ก็มีคนอื่นๆที่ได้เหนือกว่าก็มีนะ. เลยหัดมาฝึกวิปัสนา ใช้คำภาวนาหนอ มันยากนะหนอนี่ ต้องใช้สติรู้ตัวตลอด. วิปัสนาที่สอนๆกันทำอะไรก็หนอ เรานี่เช่นย่างซ้ายหนอหนอ ย่างขวาหนอหนอ หยุดหนอหนอ กินน้ำหนอหนอ มองเสื้อก็เสื้อหนอหนอ มันจะละเอียดในอารมย์มาก
นั่งสมาธิชั่วโมงนึงต้องลุกขึ้นเดินจงกรมหนอหนอชั่วโมงครึ่ง คนที่ฝึกนั่งกับจงกรมเวลาเท่ากันมันจะวนอยู่ที่เดิม พวกนี้ไม่มีในตำราที่เล่ามาไม่สอนลงแบบนี้ สอนแบบนี้คนไม่เข้าวัด เราฝึกอยู่หลายปีมากๆจึงสำเร็จ ตัวสำเร็จมันต้องเกิดจากภายในสู่ภายนอกนะ
เล่าพอสังเขปพอสดับรับฟังเป็นแนวทาง
by ช้าง ดวงดี